Fundacja

O nas

Fundacja Punktum Montessori to organizacja powstała w kwietniu 2019 roku w wyniku wcześniej realizowanego projektu pt. Pracownia Punktum Montessori – międzypokoleniowe lokalne centrum spotkań prowadzone metodą Marii Montessori dofinansowanego ze środków Programu Fundusz Inicjatyw Obywatelskich 2018.

Osoby prowadzące w latach 2018-2019 pracownie montessoriańskie na Zamku w Cieszynie postanowiły założyć fundację stricte ukierunkowaną na działalność edukacyjną w duchu Marii Montessori. Decyzję swoją podjęły w oparciu o realną analizę potrzeb lokalnej społeczności, ale przede wszystkich także z wewnętrznego przekonania o tym, jak wiele dobrego może przynieść promowanie i działanie w przestrzeni edukacyjno-społecznej w oparciu o to, co zostawiła nam sama Maria Montessori.

Dziecko nie jest pustym naczyniem, nie zawdzięcza wszystkiego co wie nam,
którzy go tego nauczyliśmy. Nie, dziecko jest budowniczym człowieka.
Każdego człowieka na tym świecie ukształtowało dziecko którym kiedyś był.

Fundacja powstała z ogromnej potrzeby i wiary w to, że realnie możemy zmieniać naszą edukację tu i teraz, choćby w obrębie naszej Małej Ojczyzny.

A poprzez edukację zmieniać kolejne płaszczyzny funkcjonowania społeczeństwa. Działamy w ramach „pracy u podstaw”, przede wszystkim poprzez pracę z małymi dziećmi i ich rodzicami.

Priorytetowym celem statutowym pozostaje u nas upowszechnianie pedagogiki Marii Montessori, czyli edukacji opartej na świadomym uczeniu się z własnej woli w społeczności równych praw i wzajemnego szacunku.

Samą metodę widzimy jednak jako coś znacznie szerszego, aniżeli edukacja dzieci. Montessori to sposób patrzenia na świat, na procesy i relacje pomiędzy społeczeństwami i kulturami, światem ludzi i światem przyrody.

Nasza organizacja statutowo na równi z edukacją:

promuje szeroko rozumiany rozwój społeczny – jest inicjatorem włączających działań generujących konkretne lokalne wspólnoty skupiające się na rozwoju i samodoskonaleniu dzieci, młodzieży i dorosłych, w tym osób w wieku emerytalnym

działa na rzecz rodziny, macierzyństwa, rodzicielstwa i ochrony praw dziecka

realizuje działania włączające naszych odbiorców w świat kultury i sztuki

działa na polsko-czeskim pograniczu, co powoduje że naturalnie pielęgnuje rozwój świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej, równocześnie dbając o szeroki jej kontekst

działa na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, zawodowym lub zagrożonych ubóstwem.

działa na rzecz ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego (co pozostaje niezwykle ważne i spójne z pedagogiką Montessori)

stymuluje lokalny rozwój w oparciu o aktywność obywatelską (dzieli się swoimi doświadczeniami z innymi osobami, które tez postanowiły założyć ngo i pes – przedsiębiorstwo ekonomii społecznej)

wszystkie cele realizujemy zgodnie z pedagogiką Marii Montessori i jej „wychowaniem do pokoju” i „edukacji kosmicznej” (edukacji globalnej i międzykulturowej) – w trosce o rozwój odpowiedzialnego, mądrego, dojrzałego, otwartego i empatycznego młodego człowieka zdolnego do przeprowadzania wartościowych zmian dla lokalnych wspólnot, w którym przyjdzie mu żyć i działać czy też dla świata szerszego

Fundacja

Punktum. Co oznacza nazwa?

Najważniejszym okresem w życiu nie są lata studiowania na wyższej uczelni, ale te
najwcześniejsze, czyli okres od narodzenia do sześciu lat. Jest to czas, kiedy formuje
się inteligencja człowieka i nie tylko ona, ale całość jego zdolności psychicznych.

Fundacja

O nas z innej strony…

Maria Montessori pojawiła się w moim życiu wraz z narodzinami pierwszej córki. Był to rok 2013, kiedy intensywniej zaczęłam wnikać w jej pedagogikę. Tak naprawdę jednak od razu poczułam, iż to, co zaproponowała zaświadczając swoim życiem, było obecne w tym, co ja robię o wiele wcześniej i głębiej.

Czas stawania się RODZICEM to niesamowity czas – dar przemian. Jeżeli otworzymy się na ten czas i na nasze dzieci, mogą zadziać się rzeczy i sytuacje niesamowite. Mam poczucie, że żyjemy w czasach, kiedy potrzeba nam, w obliczu współczesnych kryzysów oraz w kontekście tego, jak nas wychowywano, i dalej idąc – jak wychowywano naszych rodziców, uczciwego przeformułowania nastawienia co do rodzicielstwa i edukacji. Nadszedł czas, kiedy realnie możemy coś zmienić. Mamy coraz więcej możliwości, wiedzy i świadomości. Znacznie więcej niż w czasach, kiedy Maria tworzyła swoje pierwsze „domy dziecięce”… A mimo to, to niesamowite jak dobrą intuicję miała, jak bardzo aktualne pozostaje to, co „odkryła” i czym, z taką upartością, starała się dzielić z innymi. „Odkrycie Dziecka” pozostaje dla mnie fenomenem nie do przecenienia.

Od kiedy pamiętam nie chciałam być nauczycielem  A już na pewno nie takim przedszkolno-szkolnym. Z premedytacją filologię polską studiowałam ze specjalizacją nienauczycielską. Mimo to kulturoznawstwo międzynarodowe kończyłam pracą analizującą „wychowanie przez sztukę i wychowanie przez pogranicze”, a proces edukacji dzieci i młodzieży, czy może bardziej ich realnego twórczego rozwoju, zawsze był mi bliski. Być może to kwestia wcześniejszych doświadczeń, jakie miałam dzięki pracy w Stowarzyszeniu na rzecz Odnowy i Współistnienia Kultur „Sałasz” i w Teatrze CST. Są takie doświadczenia, które zostają w nas na zawsze. Autentyzm pracy społecznej i aktorskiej pracy studyjnej pozwolił mi w bardzo wielu innych momentach życiowych i zawodowych na patrzenie na różne sprawy w szerokim spektrum. A sama praca w stowarzyszeniu i teatrze nauczyła ogromnego szacunku dla pracy społecznej, pracy nie dla poklasku, ale dla Sprawy i dla własnego realnego, a nie prowizorycznego rozwoju.

Kiedy na świecie pojawiła się moja druga córka wiedziałam już, że coś trzeba zrobić, trzeba zacząć działać – tu i teraz. Czas uciekał. Determinacja wzrosła. Jeszcze nosząc Ją pod sercem rozpoczęłam, kurs wczesnoszkolny Montessori w Polskim Instytucie Montessori w Warszawie. Coś, co utwierdziło mnie w tym, że dobrze zrobiłam, a równocześnie rozpoczęło kolejne myślenie o tym, co zrobić, by Montessori zaczęło działać w naszym regionie. Na kursie poznałam też różne osoby i różne historie i ich różne edukacyjne drogi. Zrozumiałam, że czasem trudno założyć kim i gdzie będziemy w przyszłości, trzeba natomiast na tę przyszłość pozostać otwartym i działać przede wszystkim w zgodzie z sobą samym. I tym chyba obecnie jest dla mnie to „Montessori”. Działaniem w zgodzie z sobą samą jako mamą, ale też po prostu jako człowiekiem.

Gdy mała Sara miała 3 miesiące napisałam projekt na montessoriańską Pracownię Dziecka i Rodzica. Jakimś przypadkiem-nieprzypadkiem spotkałyśmy się z Anią. Do tej pory pamiętam nasze pierwsze spotkanie w ogrodzie u Ani. Projekt przeszedł! Dowiedziałyśmy się o tym 1 czerwca 2018 roku, w Dzień Dziecka! Rozpoczęłyśmy z Anią współpracę. I stało się. I potoczyło się. Długo szukałyśmy miejsca na realizację projektu. Nie było łatwo. Okazało się jednak, że nasza propozycja edukacyjna była ciekawa dla Zamku w Cieszynie – miejsca otwartego i przyjaznego inicjatywom obywatelskim – tu też zakotwiczyłyśmy.

W 2019 założyłyśmy fundację i zaczęłyśmy walczyć o przedszkole. Byłyśmy bardzo zmotywowane naszymi rodzinami z pracowni, które coraz mocniej chciały otwarcia montessoriańskiego przedszkola. Niektórzy z rodziców pomagali nam w sprzątaniu i przygotowywaniu miejsca przed ostatnimi jego odbiorami. To było niesamowite doświadczenie realnej pomocy i kształtującej się wspólnoty.

Do tej pory z większością rodzin jesteśmy naprawdę blisko. Być może w ten sposób przedszkole zakłada się tylko raz… Szybko zrozumiałyśmy, jak wielka jest potrzeba, aby jednostka montessoriańskiej edukacji powstała w naszym regionie. Nie było łatwo. Mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że było trudno, nawet bardzo, bardzo trudno. I kosztowało nas to z Anią bardzo wiele – psychicznie i fizycznie. Załatwiałyśmy wszystko, mając przy boku malutkie dzieci. Bywały momenty totalnego paraliżu i „prywatnego przegrzania”. Myślę, że dużo nas to z Anią nauczyło też. Myślę także, że gdyby nie nasz upór, determinacja i wiara w dobro tego, co chcemy, to nie dałybyśmy rady. W drodze do powstania przedszkola towarzyszyło nam wiele osób, które w różny sposób starały się nas wesprzeć w ciężkich chwilach, za co bardzo Wam jesteśmy wdzięczne! Otwarcie przedszkola i zatrudnienie osób współpracujących z nami nie byłoby także możliwe bez dofinansowania w ramach projektu „OWES obszaru bielskiego”, które zaufało naszemu pomysłowi i wsparło nas. We wrześniu 2019 roku otwarłyśmy malutkie Niepubliczne Przedszkole Punktum Montessori na Zamku w Cieszynie. Niemożliwe stało się możliwym! Dosłownie!

W moim przypadku Montessori to także kontakt z Romaną Plonková z Campanella Montessori Centrum w Czeskim Cieszynie, gdzie dane było mojej pierwszej córce uczęszczać do przedszkola i gdzie mogłam przez pewien czas pracować. To tam usłyszałam, jeszcze przed moim kursem Montessori, że Montessori mam chyba po prostu w sobie. Coś w tym było Romano, za co Ci dziękuję. Polsko-czeskie doświadczenie uświadomiło mi kolejną ważną rzecz – w perspektywie naszej cieszyńskiej edukacji stratą jest niekorzystanie lub szczątkowe korzystanie z transgraniczności i bogactwa pogranicza, jakie daje nam nasza lokalizacja, dlatego jako fundacja współpracujemy z Campanellą i staramy tworzyć się wspólne, ponad granicami doświadczenie Montessori.

Co obecnie dla mnie najważniejsze jest w tym, co daje nam Montessori?

Przede wszystkim podążanie za dzieckiem, niełatwe dla nas dorosłych – pedagogów i rodziców, ale najważniejsze. To także wiara w samodzielność edukacyjną i wewnątrzsterowność dziecka. Z perspektywy tego, co dała nam sama Maria ogromnie cenię to, z czego korzystamy w ramach edukacji przedszkolnej dzieci, ale moje oczy i serce otworzyły się zupełnie na montessoriańską przygodę, gdy poznałam to, co Maria opracowała w późnych latach swojego życia wraz z swoim synem, a co nazwali edukacją kosmiczną i edukacją do pokoju. To dla mnie clou sprawy, szczególnie w kontekście wychowania młodego człowieka do świata teraźniejszości i przyszłości i tego, co dzieje się w większości systemowych szkół.

Monika Serafin

Od bardzo dawna wiedziałam co chcę w życiu robić.
Już podczas studiów licencjackich z pedagogiki kulturowej i edukacji dorosłych opiekowałam się dziećmi i zawsze byłam nianią, która całą swoją uwagę i miłość poświęcała dzieciom.

Moje poglądy pedagogiczne bardzo ewoluowały od metod początkowo behawioralnych (próbowałam, ale już wtedy bez wiary i przekonania) po bardziej bliskościowe, ukierunkowane na relacje z dzieckiem. Na studiach magisterskich, w końcu tych właściwych z pedagogiki przedszkolnej, trafiłam na krótki kurs pedagogiki Montessori w Polskim Instytucie Montessori. To było zaledwie 36 godzin, ale ten czas mnie odmienił. Moim jedynym marzeniem od tego momentu było pracować w przedszkolu Montessori. Zupełnym przypadkiem, rzecz można jakimś dziwnym szczęściem, które towarzyszy mi w życiu, napisałam list motywacyjny i wysłałam do jednego z montessoriańskich przedszkoli. Długo nikt się nie odzywał. Kiedy już zupełnie straciłam nadzieję, przyszedł mail od dyrektorki, że zaprasza na rozmowę. Leciałam na nią na skrzydłach pełna nadziei. Ola, najcudowniejsza dyrektorka Niepublicznego Przedszkola Montessori „Artystyczny Kącik” w Warszawie od razu zaproponowała mi pracę.

To nie była tylko praca. To był mój drugi dom. Wspaniali ludzi, nieustanna ekscytacja z poznawania metody Montessori, ogrom wsparcia. W tym samym czasie uczęszczałam na pełny kurs przedszkolny Montessori w Polskim Instytucie Montessori. I wiedziałam już, czułam całą sobą, że to jest to!

Ze względów życiowych postanowiłam wrócić do rodzinnego miasta. Jak to powiedział wówczas jeden z moich przedszkolaków: „Pani Ania pojechała za mężem do innego miasta”. To był trudny moment mojego życia. Trafiłam do nowej pracy, do powstającego przedszkola niepublicznego. Mimo sporej wolności, którą tam miałam w moim podejściu pedagogicznym - jednak nie było to Montessori. Na każdym kroku dostrzegałam coraz bardziej, jak wiele Montessori daje dzieciom i wiedziałam, że zrobię wszystko, żeby kiedyś w przyszłości pracować w zgodzie ze sobą. To był czas mojego dokształcania się. Skończyłam Oligofrenopedagogikę, Zarządzanie Oświatą, Logopedię.

Potem pojawił się na świecie mój największy nauczyciel – mój syn Krzysiu. To z nim od początku eksperymentowałam, dając wolność, możliwości, krok za krokiem podążając za jego potrzebami i fazami rozwojowymi. Czułam wewnętrzny przymus żeby zacząć dzielić się moją wiedzą i przemyśleniami z innymi mamami. Pierwsze moje wykłady odbyły się w Cieszynie przy współpracy z dziewczynami z „Bawialni”, następne w „Proszę Bardzo”. Poznałam masę cudownych mam, z którymi czułam, że na pewno jeszcze się spotkam. Nie myliłam się! Ostatnie warsztaty dla rodziców kończyłam będąc już w ciąży z moją córeczką Tosią.

Kiedy korzystałam jeszcze z czasu „urlopu” macierzyńskiego na grupie na facebooku, którą prowadziłam odezwała się do mnie Monika Serafin. Opowiedziała mi, co chciałaby stworzyć i że szuka kogoś do pomocy. Spotkałyśmy się po raz pierwszy u mnie w ogrodzie z naszymi małymi jeszcze wtedy córkami. Wiedziałam już wtedy, że zrobimy razem coś niesamowitego, ale nie wiedziałam że na taką skalę. Początkiem czerwca okazało się, że projekt, który napisała Monika przeszedł. Tak powstała nasza ukochana Pracownia Dziecka i Rodzica i cała masa innych towarzszących temu działań. Do teraz nie wiem, jak Monika to wszystko dała radę nadzorować.

Zakiełkowała w nas wtedy piękna myśl – marzenie… intensywnie podsycana przez rodziców uczęszczających z dziećmi do Pracowni. „Powinnyśmy stworzyć przedszkole”. Jak już wspominałam, moje szczęście życiowe bywa czasem wręcz niesamowite! Po pierwsze, trafiam na wspaniałych ludzi, za co jestem życiu bardzo wdzięczna. Po drugie, zawsze mimo wielu problemów i trudności, wszystko się w końcu jakoś udaje. I tak – z potrzeby otaczających nas osób i kształtującej się społeczności rodziców oraz z potrzeby naszych serc – powstało Niepubliczne Przedszkole Punktum Montessori. Miejsce, z którego jesteśmy niesamowicie dumne. Miejsce, w którym dzieci są najważniejsze. Miejsce, w którym słyszymy ich głos. W którym dbamy o potrzeby, uczymy się rozmawiać, być razem. Miejsce, do którego każdy chce wracać! Cudownie jest być częścią wszystkich tych zmian, które zachodzą w dzieciach, w nas i całej naszej społeczności.

Ania Hoffmann-Bala

Remont przestrzeni na Czarnym Chodniku 21, jesień 2021 i oficjalne otwarcie

Przygotowywanie Pracowni Dziecka i Rodzica oraz remont przestrzeni na Zamku na cele powstającego przedszkola, lato 2018